Van longemfyseem tot bronchiëctasieën

De longen zijn het beste te vergelijken met een zeer dicht vertakte boom, waarvan de stam de trachea is, de dikke takken de bronchiën en waarbij aan de uiteinden van de twijgjes de talloze longblaasjes gegroepeerd zijn. Rondom de longblaasjes bevindt zich een netwerk van haarvaatjes, ook wel het capillairnet genoemd dat de gaswisseling waarborgt. De ademhaling, ofwel de in- en uitademing, heeft als doel de opname van zuurstof in het bloed en de afgifte van koolzuur aan de lucht. Longziekten hebben altijd een grote impact op dit ingenieuze systeem, waardoor kortademigheid doorgaans een van de kenmerken is.

Inhoud

• Longonderzoek
• Ademhalingsstoornissen
• COPD
• Diagnose

Longonderzoek

Bij de behandeling van longziekten richt het onderzoek zich op drie factoren om inzicht te krijgen in de aandoening en een diagnose te kunnen stellen:

1. Anatomische verhoudingen van de longen, onder andere met behulp van röntgenonderzoek en bronchoscopie.
2. Longfunctie-onderzoek. Dit gebeurt aan de hand van bloedonderzoek (bepaling zuurstof- en koolzuurgehalte), de inspanningsproef (fietsergometrie) en andere onderzoeken.
3. Onderzoek van pathologische longsecretie, zoals sputumonderzoek, pleurapunctie en -biopsie.

Ademhalingsstoornissen

Bij longziekten treden er altijd stoornissen in de ademhaling op. Er is dan sprake van dyspnoe, ofwel een belemmerde ademhaling, onderverdeeld in een inspiratoire en expiratoire dyspnoe. Longemfyseem kenmerkt zich bijvoorbeeld door een bemoeilijkte uitademing. Een tracheavernauwing, zoals bij een vergrote schildklier, levert vooral problemen op tijdens inademen, wat stridor wordt genoemd.

COPD

COPD (Chronic Obstructive Pulmonary Disease) heeft net als astma kortademigheid of benauwdheid als belangrijkste symptoom. Een van de risicofactoren is roken. Maar ook langdurige inademing van schadelijke stoffen op het werk of in de thuis- en leefomgeving heeft vaak COPD als gevolg.

Diagnose

Aan de hand van bovengenoemde onderzoeken stelt de huisarts of longspecialist een diagnose en wordt er een behandelplan uitgezet. Vrijwel alle longaandoeningen zijn ingrijpend voor de patiënt, omdat ze gepaard gaan met ademhalingsproblemen. Ademen is immers een vitale functie, net als de hartfunctie. Zodra daar iets aan mankeert, heeft dat lichamelijk en psychisch steevast een grote impact.